سرگرمی تفریحی ایرانی

امیرالمومنین علیه السلام : همه کارهاى خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهى از منکر چون اندازه رطوبتی که از بخار دهان خارج می‌شود در (برابر) دریاى عمیق. (حکمت 374 نهج البلاغه)

اسلام دارای اصولی اعتقادی است که در صورت ایمان به آنها باید به فروع دینی آن نیز عمل شود. بنا به همین قاعده است که انجام ده نوع واجبات دینی مانند نماز و روزه وحج و جهاد و... ضرورت دارد و انجام آنها می بایست بر طبق شرع و احکام رساله های عملیه باشد. مثلا انجام نمازهای واجب تکلیف مسلمانان است اما در شرایط خاصی با تخفیفاتی خوانده می شود یا اینکه در صورت خواب و فراموشی، قضای آن بجای آورده می‌شود. روزه واجب نیز از عده‌ای خاص ساقط و در شرایطی بصورت قضا انجام می‌گردد. حج نیز بر فرد مستطیع واجب و گرفتن نایب نیز برای افراد ناتوان میسر است. جهاد نیز با وجوب کفایی و شرایط آزادی عمل بیشتری دارد. این شرایط به همین ترتیب برای سایر واجبات فروع دین بجز دو فریضه وجود دارد.

این دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر هستند که باید به هر نحو ممکن با یکی از ترتیبات و درجات تعیین شده به انجام برسد؛ یعنی فرد مسلمان باید در مواجه با منکرات به یک نحوی مخالف باشد یا آنرا بروز دهد و به معروفات دینی امر و سفارش کند. این ترتیبات حتی شامل داشتن احساس قلبی و درونی هست تا تذکر لسانی و... البته در شرایط بسیار خاص، تقیه کردن وجود دارد؛ اما نتیجه این عمل نیز در نهایت برای رسیدن به اهداف همین دو فریضه بوده اما به شکلی دیگر است.

در این میان این نکته بسیار مهم و حائز توجه است و شاید برای بسیاری حتی کسانی که به انجام این دو فریضه مقیدند مغفول مانده است که در صورت عمل نکردن به امر به معروف و نهی ازمنکر به وقت لازم در مقایسه با سایر فرائض مانند نماز و روزه دیگر نمی توان قضای آنها را بجای آورد. به تعبیری آنها اعمالی هستند که باید به موقع و به هنگام و به اندازه انجام شوند اما باید انجام شوند و قضاء ندارند..